سپهر مجد و خورشید از هاتف اصفهانی دیوان اشعار 10

1 سپهر مجد و خورشید سماحت اختر عزت نظام عالم و دستور گیتی آصف دوران

2 جناب صاحب اعظم خدیو افخم اکرم ربیع گلشن عالم بهار عالم امکان

3 جهانگیر و جهانبخش و جهاندار و جهان داور که گردونش نپیچد گردن از حکم و سر از فرمان

4 جوانمرد و جوانبخت و جوان طبع و جوان دولت که در ایام او نو شد جهان و تازه شد کیهان

5 به دست و کلک او نازند ملک و دین بود آری قوام دین و ملت این نظام ملک و دولت آن

6 گرش خلق جهان جان جهان گویند می‌شاید که آمد عالم فرسوده را بر تن ز عدلش جان

7 کهن گلدستهٔ قم را که ویران بود بنیادش مجدد شد به حکم او اساس و تازه شد بنیان

8 تعالی الله زهی گلدستهٔ زیبا که پنداری به هم بر بسته از گل دستهٔ دهقان این بستان

9 بود مقری بر اوجش با سروش چرخ هم نغمه مؤذن بر فرازش با خروش عرش همدستان

10 به گلبانگ بلند آوازهٔ انصاف و جود او به شرق و غرب ازین گلدسته خواهد رفت جاویدان

11 غرض چون نو شد این گلدستهٔ زیبا و رفت از وی سوی عرش برین بانگ مذن‌های خوش الحان

12 دبیر خامهٔ هاتف پی تاریخ اتمامش رقم زد: شد ز حکم آصف این گلدسته آبادان