1 سپهر نیکویی را مهر و ماهی جهان بدخوبی را سال و ماهی

2 چنین در نیکویی تا کی فزایی چرا از بدخویی لختی نکاهی

3 نه بی وصل تو روزم را سپیدی است نه بی هجرت گلیمم را سیاهی

4 دو لب داری که بردند از حلاوت به یک بوسه ز حال من تباهی

5 تو را جویم که سرو با قبایی تو را خواهم که ماه با کلاهی

6 چو خواهان توام دیگر چه جویی چو جویان توام دیگر چه خواهی

7 همی نام ملاحت بر تو زیبد چو بر خوارزمشه خوارزمشاهی

8 علاءالدین شه فرخنده اتسز که نام اوست از مه تا به ماهی