سپهر فضل و هنر از هاتف اصفهانی دیوان اشعار 34

1 سپهر فضل و هنر آفتاب عز و شرف سحاب جود و کرم میرزا شریف احمد

2 طراز مسند اجلال بد در این محفل دریغ و درد که برچیدش آسمان مسند

3 زدند کوس رحیلش وزین سرای سپنج به شوق گلشن فردوس خیمه بیرون زد

4 روان شد و به دل جان رسید یاران را ز ماتمش الم بیکران غم بی‌حد

5 ز رنج و محنت دنیا برست و شد به جنان قرین عشرت جاوید و دولت سرمد

6 غرض چو رفت ازین بزم و شد به دارالخلد ز فیض فضل ازل همدم نعیم ابد

7 نوشت خامه به تاریخ او که از این بزم نهاد پا به جهان میرزا شریف احمد