خود فزاید همیشه از عنصری بلخی قصیده-قطعه 77

1 آن زلف سرافکنده بر آن عارض خرّم از بهر چه چیزست بدان بوی و بدان خم

2 هر چند همی مالد خمّش نشود راست هر چند همی شوید بویش نشود کم

1 چه چیزست رخساره و زلف دلبر گل مشگبوی و شب روز پرور

2 گل اندر شده زیر نور سته سنبل شب اندر شده زیر خورشید انور

1 خدایگان خراسان و آفتاب کمال که وقف کرد برو ذوالجلال عزّو جلال

2 یمین دولت و دولت بدو نموده هنر امین ملت و ملت بدو گرفته جمال