دیده ای کاو به سر کوی از جهان ملک خاتون غزل 584

1 دیده ای کاو به سر کوی وفا رهبر شد بی تکلّف به همه ملک جهان سرور شد

2 دیده ام بی تو نمی دید جهان را گویی توتیای شب وصل تو ورا رهبر شد

3 جان همی داد دلم در هوس دیدارت شکر یزدان که به مهر رخ تو بیمر شد

4 فصل ایام بهارست و لب جوی خوشست لیک با زیور حسن تو کنون بهتر شد

5 سوسن از جمله ریاحین چو به بو کمتر بود بوی خلقت بشنید او و زبان آور شد

6 یار من دور شدی باز ندانم خود را چه کنم با تو مرا دیده و دل خوگر شد

7 آتش عشق تو هر لحظه فزونست مرا مهر ما روز به روز از دل تو کمتر شد

8 جان بدادم به امید شب وصلت باری روزی ما نشد و زان کسی دیگر شد

9 از پراکندگی حال جهان بی خبری زلف گمراه تو زان روی چنین کافر شد