دیده در عمری ز رویت با خیالی از کمال خجندی غزل 164

1 دیده در عمری ز رویت با خیالی فائع است عمر کان بگذشت بی روی نو عمری ضابع است

2 جان که رفت از پیش ما خواهد به آن لب باز گشت چون به اصل خویش هر چیزی که بینی راجع است

3 نقطه خال و خطت آبات حسنند و جمال یک یک این آیات را آن روی زیبا جامع است

4 می شود هر روز طالع زآن گریبان آفتاب بر بدن پیراهنت بارب چه صاحب طالع است

5 پیش مهروبان چو ابر بی حیا صد پاره باد هر رقیبی کز تماشا عاشقان را مانع است

6 هر کجا دل می رود در جست و جوی دلبری پیشرو اشک است آنجا آه و ناله تابع است

7 از آب چشمت گشت طوفان در واقع کمال نیست اغراقی درین معنی بیان واقع است