دیده دیدن رویت ز خدا از جهان ملک خاتون غزل 1077

1 دیده دیدن رویت ز خدا می طلبیم در رخ نور وشت نور و صفا می طلبیم

2 مدّتی تا ز غمت دل به جفا بنهادیم لیکن از کوی صفا بوی وفا می طلبیم

3 ما نداریم گناهی، چو تو می گویی نیست عفو آن از کرم و لطف شما می طلبیم

4 در دلت گرچه ز ما بود کدورت حالی از درون دل تو ذوق و صفا می طلبیم

5 عیب ما خود همه اینست که مشتاق توایم لب یار و لب جام و لب ما می طلبیم

6 مرغ جانیم در این قالب تن روزی چند لاجرم از دو جهان روی هوا می طلبیم

7 سرو بالای تو ار سایه بینداخت به ما ما ز بالای تو ای دوست بلا می طلبیم

8 پرتو نور رخت گرچه جهانگیر شدست ما زکاتی ز تو از بهر گدا می طلبیم