فروغی بسطامی

تابش صبح بناگوشش ببین از فروغی بسطامی غزل 425

غزل 425 ام از 549 غزلیات

خانه / فروغی بسطامی / دیوان اشعار فروغی بسطامی / غزلیات در دیوان اشعار / غزل شماره 425

1 تابش صبح بناگوشش ببین مهر و مه را خانه بر دوشش ببین

2 حلقهٔ زلف زره سازش نگر جلوهٔ سرو قبا پوشش ببین

3 نوک مژگان سیاهش را نگر آلت خون سیاووشش ببین

4 تشنه کامان محبت را نگر آب حیوان در لب نوشش ببین

5 تا کشیده حلقهٔ سیمین به گوش عالمی را حلقه در گوشش ببین

6 زلف و چشمش خلق را دیوانه کرد فتنهٔ عقل آفت هوشش ببین

7 ماه بی مهر فروغی را نگر خاطر عاشق فراموشش ببین

فروغی بسطامی

شعر شعر کهن غزل فروغی بسطامی

عکس نوشته

کامنت

شعر های دیگر از فروغی بسطامی

1 ساقیا کمتر می امشب از کرم دادی مرا تا سحر پیمانه پر کردی و کم دادی مرا

2 تا شراب آلوده لعلت گفت حرفی از کباب رخصتی بر صید مرغان حرم دادی مرا

1 شیوهٔ خوش منظران چهره نشان دادن است پیشهٔ اهل نظر دیدن و جان دادن است

2 چون به لبش می‌رسی جان بده و دم مزن نرخ چنین گوهری نقد روان دادن است

1 به جان تا شوق جانان است ما را چه آتش‌ها که بر جان است ما را

2 بلای سختی و برگشته بختی از آن برگشته مژگان است ما را

شاعر شعر تابش صبح بناگوشش ببین فروغی بسطامی می باشد.

این شعر در قرن 13 سروده شده است.

قالب شعر تابش صبح بناگوشش ببین غزل است

این شعر در دسته‌بندی شعر فارسی, شعر کوتاه, طبیعت, عاشقانه, می‌نوشی قرار دارد و مضمون اصلی آن شعر فارسی, شعر کوتاه, طبیعت, عاشقانه, می‌نوشی است.

شعربعدی

549 / 425

شعرقبلی

بنر