عقرب زلف کجت بماه قرین از آشفتهٔ شیرازی غزل 171

1 عقرب زلف کجت بماه قرین است ما رسیه خازن بهشت برین است

2 زهره چنگی که مشتریست غلامش مشتری آن غلام زهره جبین است

3 گفتمش از کعبه برد جانب دیرم گفت مکن شکوه رسم عشق چنین است

4 جم که مسخر نمود ساحت عالم نام تواش زیب بخش مهر و نگین است

5 عقل بسودای خال تست که از چیست هندوی آتش پرست خلد نشین است

6 من بدم واپسین خوشم که تو گفتی وعده وصلم بروز بازپسین است

7 ترک نگاهت اشاره کرد بیغما صبر و خرد برد و نوبت دل و دین است

8 لعل و قدت را نمونه کوثر و طوبی باغ جمالت بهشت روی زمین است

9 من نخورم بی لبت شراب زکوثر زهر بود بی تو گر چه ماء معین است

10 هر کسی آشفته با کسی بودش کار حیدر صفدر ترا امام مبین است