علم است برهنه شاخ و تحصیل، بر است از شیخ بهایی رباعی 20

1 لطف ازلی، نیکی هر بد خواهد هر گمره را روی به مقصد خواهد

2 گر جرم تو بی‌عد است، نومید مشو لطف بی‌حد گناه بی‌عد خواهد

1 ای دل، که ز مدرسه به دیر افتادی وندر صف اهل زهد غیر افتادی

2 الحمد که کار را رساندی تو به جای صد شکر که عاقبت به خیرافتادی

1 آن حرف که از دلت غمی بگشاید در صحبت دل شکستگان می‌باید

2 هر شیشه که بشکند، ندارد قیمت جز شیشهٔ دل که قیمتش افزاید