گویمت چگونه شود از ناصرخسرو قبادیانی قصیده 90

1 ای خواجه جهان حیل بسی داند وز غدر همی به جادوی ماند

2 گر تو به مثل به ابر بر باشی زانجات به حیله‌ها فرو خواند

1 این رقیبان که بر این گنبد پیروزه درند گرچه زیرند گهی جمله، همیشه زبرند

2 گر رقیبان به بصر تیز بوند از بر ما این رقیبان سماوی همه یکسر بصرند

1 آزرده کرد کژدم غربت جگر مرا گوئی زبون نیافت ز گیتی مگر مرا

2 در حال خویشتن چو همی ژرف بنگرم صفرا همی برآید از انده به سر مرا