سید عالی نسب قاضی عمادالدین که شد از محتشم قطعه‌ 7

1 گر به تکلیف لب جام به لب سوده تو را که به آن شربت آلوده لب آلوده تو را

2 که به آن مایهٔ جهل این قدرت کرده دلیر که ز اندیشهٔ دل بر حذر آسوده تو را

1 این زمین پربلا را نام دشت کربلاست ای دل بی‌درد آه آسمان سوزت کجاست

2 این بیابان قتلگاه سید لب تشنه است ای زبان وقت فغان وی دیده هنگام بکاست

1 مالک المک شوم چون ز جنون هامون را در روش غاشیه بردوش نهم مجنون را

2 گر نه آیینهٔ روی تو برابر باشد آه من تیره کند آینهٔ گردون را