1 ساربان هشیار و اشتر زیر محمل مست شد کاروانی چون شتر منزل به منزل مست شد
2 نه غلط کردم که زیر دست و پایش هر کجا برگذشت از خاصیت هم آب و هم گل مست شد
3 کیست آن خورشید در ابر عماری می به دست کآفتاب از رشک آن شکل و شمایل مست شد
4 چاک زد چون دامن گل پرده اهل صلاح کز خمار نرگسش هشیار و عاقل مست شد
5 بوی لیلی می کند آشفته مغز اصحاب را عیب نتوان کرد اگر مجنون بی دل مست شد
6 از نسیم چین زلفش می شود بی هوش و عقل راست چون دیوانه کز بوی سلاسل مست شد
7 بر نزاری گر کند آشفته رایی عیب نیست بی دلی بر بوی گل همچون عنادل مست شد