سرا پا حیرتم موسی صفت از آشفتهٔ شیرازی غزل 1113

1 سرا پا حیرتم موسی صفت در تیه حیرانی از این حیرت مرا ای خضر رحمت کن که برهانی

2 سرا پا چون شدم زنجیری زلف پریشانش نه بینی در وجودم یکسر مو جز پریشانی

3 برهمن راندم از بتکده شیخ از در کعبه که عاریت پرستانم من و ننگ مسلمانی

4 فلاطون در خم حکمت نشست از کثرت دانش بعصر خویشتن منهم فلاطونم بنادانی

5 دلا پیمان زاهد بشکن و پیمانه ای بستان مهل تا شهره شهرم کند از سست پیمانی

6 زجور دهر و کید اختر آشفته بجانستی مگر زنجیر عدل صاحب دوران بجنبانی

7 امام مهدی قائم ولی و حجت و حاکم که جای یازده جز او نمی‌شاید که بنشانی