ساقی ز بامداد از حکیم نزاری قهستانی غزل 386

1 ساقی ز بامداد بیاور غذای روح ماییم و هر دو عالم و توزیع یک صبوح

2 بر یاد دوستان حقیقی علی الخصوص می بر طلوع صبح علی الله زهی فتوح

3 گویند رفت پنجه در شصت توبه کن من توبه کرده ام ز چه از توبه ی نصوح

4 مرد آن گهی ز خود به در آید که مطلقا داند که چیست چشمه و کشتی و خضر و نوح

5 بر مطلع اختصار کن این جا نزاریا ساقی ز بامداد بیاور غذای روح