1 ساقیا فصل بهار است غنیمت دانش شیخ پیمانه شکن را بشکن پیمانش

2 دور دوران ندهد هیچ گشایش ساقی افتتاحی بکن از جام می و دورانش

3 ملک فانی چه محل دارد و عیش و طربش یار باقی طلب و صحبت جاویدانش

4 گریه ابر ببین دیده خونبار بجوی عشوه گل چه خری و دهن خندانش

5 بسکه خون دل عشاق بخورد آن لب لعل گوئی آلوده بخون است در دندانش

6 جرعه می بکف تست و مرا جان بر لب خیز ساقی بده آن جرعه و خوش بستانش

7 زر که منعم بنهد کز پس مرگش بدهند نوشدارو که پس از مرگ کند درمانش

8 هر که در دشت عمل تخم نکارد بشتاء چه تتمع برد از حاصل تابستانش

9 هر که بر دامن حیدر نزند دست امروز گرچه نوح است بفردا ببرد طوفانش

10 هر چه بینی بجهان فانی و پایانش هست دولت سرمد عشق است و مجو پایانش

11 سر عشق ار بلب آشفته بیارد چون شمع آتشی دارد نتوان که کند پنهانش