ساقیا برخیز کز پیمانه از نشاط اصفهانی غزل 235

1 ساقیا برخیز کز پیمانه ای داد دل گیریم از فرزانه ای

2 سنگ طفلان تا بکی بایست خورد آخر ای دل تابکی دیوانه ای

3 زحمتی دارم ز غوغای خرد ای دریغ از ناله ی مستانه ای

4 شیخم از مسجد چه غم بیرون کند هست در بیرون در میخانه ای

5 سر خوش آن ساقی ببیندمست را تا بنوشد خود ز می پیمانه ای

6 شمع اگر ز اول بسوزد خویشتن سوختن بیندکی از پروانه ای

7 نیست بزم عاقلان جای نشاط مسکنی سازیدش از ویرانه ای