1 ساقیا باز خرابیم بده جامی چند پخته‌ای چند فرو ریز به ما خامی چند

2 صوفی و گوشهٔ محراب و نکونامی و زرق ما و میخانه و دردی کش و بدنامی چند

3 باده پیش آر که بر طرف چمن خوش باشد مطربی چند و گلی چند و گل اندامی چند

4 چشم و لب پیش من آور چو رسد باده به من تا بود نقل مرا شکر و بادامی چند

5 باده در خانه اگر نیست برای دل ما رنجه شو تا در میخانه بنه گامی چند

6 در بهای می گلگون اگرت زر نبود خرقهٔ ما به گرو کن بستان جامی چند

7 ذکر سجاده و تسبیح رها کن چو عبید نشوی صید بدین دانه بنه دامی چند