ساقیا می ده که هشیارم از اسیری لاهیجی غزل 237

1 ساقیا می ده که هشیارم کند مستیش زین خواب بیدارم کند

2 زان میی کارد خمارش نیستی فارغ از هستی و پندارم کند

3 در صفای او نماید روی یار صاف و پاک از زنگ اغیارم کند

4 زان شرابی ده که شادی آورد وز غم کونین بیزارم کند

5 شد پیاپی جام ما در دایره تا که سرگردان چو پرگارم کند

6 مست و بیخود سازدم منصور وار چون همی خواهد که بردارم کند

7 جرعه زان می اسیری گو بنوش تا چو مولانا و عطارم کند