ساقیا باده که ایام طربناک از آشفتهٔ شیرازی غزل 515

1 ساقیا باده که ایام طربناک آمد داروئی ده که دوای دل غمناک آمد

2 جامه ناز تو افتاده مگر در بستان سرو آن جامه به بر کرده و چالاک آمد

3 چه شرابست بجام تو که در مستی عشق زهر در مشرب مستان تو تریاک آمد

4 صفت از رنگ رخ و بوی تو در باغ شنید گل که با جامه خونین و دل چاک آمد

5 لاجرم عشق در آئینه او جلوه گر است هر که از شایبه و زنگ هوسناک آمد

6 دیدم آهوی دو چشم تو بچین خم زلف این چنین صید که دیده که بفتراک آمد

7 آنچنان رفت بمن زآمدن و رفتن دوست برق سوزنده که بر خرمن خاشاک آمد

8 آخر ای عشق کدامی تو و جای تو کجاست که فزون جاه تو از حیز ادراک آمد

9 عشق سرمد علی عالی اعلا حیدر که برتبت وصی صاحب لولاک آمد