ساقی جانها شراب ار زانکه از اسیری لاهیجی غزل 229

1 ساقی جانها شراب ار زانکه زین دستان دهد منت عالم بهر جامی به مستان می نهد

2 زان شراب بیخودی دریاب جانم را که چون مست گردد از خمار هستی خود وارهد

3 هرزمان صد جان تازه یابد از دیدار دوست هرکه جان و دل بهای نقد وصلش می دهد

4 آن امانت کز زمین و آسمان آمد دریغ جان آدم زان امینش شد کامانت وا دهد

5 در هوای او اسیری از خودی آمد برون همچو آن مرغی که از بند قفس ناگه جهد