صنما سنگ دلا سرو قدا از جهان ملک خاتون غزل 52

1 صنما سنگ دلا سرو قدا مه رویا دلبرا حور وشا لاله رخا گل بویا

2 شیوه از چشم تو آموخت مگر نرگس مست روشنی از تو ربودست مه و خور گویا

3 مشک در نافه ی آهوی ختن پندارم به نسیم سر زلف تو مگر شد بویا

4 همچو سرو ار بخرامی بر ما نیست عجب گر شدم دیده ی جان در غم رویت دریا

5 گوهر پاک تو تا گشت ز چشمم پنهان شده در بحر غم عشق جهانی جویا

6 تو گلی تازه به بستان ملاحت باری بلبل طبع جهان بر گل رویت گویا

7 بس خرابست مرا کار به هجران رخت ز شب وصل توان کرد جهان را احیا