با روی دلفروزت سامان از انوری ابیوردی غزل 108

1 با روی دلفروزت سامان بنمی‌ماند با زلف جهان‌سوزت ایمان بنمی‌ماند

2 در ناحیت دلها با عشق تو شد والی جز شحنهٔ عشقت را فرمان بنمی‌ماند

3 زین دست عمل کاکنون آورد غم عشقت آن کیست که در عشقت حیران بنمی‌ماند

4 در حقهٔ جان بردم غم تا بنداند کس هرچند همی کوشم پنهان بنمی‌ماند