1 سلیم اعدای تو حیوان چندند به ایشان ترک هر بیش و کمی کن
2 چوز خمی می رسد از ناکسانت برآن از چرب نرمی مرهمی کن
3 ز شیطان خود نشاید بود کمتر اگر خصمی کنی، با آدمی کن
1 چو تیغ نیست محابا ز خصم پیشهٔ ما به روی سنگ دود همچو آب شیشهٔ ما
2 ز شور عشق بود هرکه باخبر، داند که هست نالهٔ ما بانگ شیر بیشهٔ ما
1 برق عشق آمد که سوزد خرمن تدبیر را با گریبان کار افتد دست دامنگیر را
2 نام من در دفتر اهل شهادت داخل است کرده ام روشن سواد جوهر شمشیر را
1 این پیکر زرین که جهان گشته بسی آرام چو سیماب ندارد نفسی
2 خورشید مگو، که این سپهر غماز هر روز ز بام افکند طشت کسی
شماره موبایل خود را وارد کنید:
کد ارسالشده به