سلامی نجوم سما زو منور از امامی هروی قصیده 14

1 سلامی نجوم سما زو منور سلامی نسیم صبا زو معنبر

2 سلامی چو ارواح قدسی یکایک سلامی چو اجسام علوی سراسر

3 سلامی بسبع الثمانی مؤکد سلامی ز سبع السماوات برتر

4 سلاکی در او رونق حسن مدغم سلامی در او قوه عشق مضمر

5 سلامی حروفش ز عقل مجرد سلامی وجودش ز نفس سخنور

6 سلامی همه نزهت خلد اعلی سلامی همه صفوة آب کوثر

7 سلامی همه شوق چون یاد جانان سلامی همه لطف چون لعل و گوهر

8 سلامی شتابنده چون چرخ اعظم سلامی فروزنده چون نجم ازهر

9 ز من بنده بر حضرت دین پناهی که هستندش افلاک انجم مسخر

10 سپهر سخا، صاحب دین و دنیا جهان سخن، صاحب کلک و دفتر

11 پناه هدی مجد الدین آنکه کلکش نهالیست در باغ دین سایه گستر

12 زهی آفتاب سپهر سخن را سر کلک دولت پناه تو خاور

13 زهی بار و برگ درخت معانی ز باران الفاظ تو درّ و گوهر

14 زهی سر حزم تو پیرامن دین شده ناقض صیت سد سکندر

15 زهی آب قندیل طبع لطیفم ز جان روغن مدحت آورده برسر

16 بر افروخته شعله خاطرم زو چو ماه در افشان و خورشید انور

17 فلک رفعتا زآنکه حال رهی را درین وقت مدح و غزل نیست درخور

18 من بنده گفتم سلامی رساند رکاب همایونت را صدر کشور