سجاده به روی آب از اوحدالدین کرمانی رباعی 141

1 راضی چو نئی بدانچ او با تو کند آن کن که خوش آیدت چو رو با تو کند

2 خود با تسلیم و [با] رضا کن تا دیو از تو برمد فرشته خو با تو کند

1 گفتم که زرخ پردهٔ عزّت بردار بسیار کس اند منتظر آن دیدار

2 نیکو سخنی بگفت آن زیبایار دیدار قدیم است برو دیده بیار

1 مؤمن که به صدق ازو نرنجد چیزی در پیش دلش جز او نسنجد چیزی

2 حق بر عرش است و عرش دانی چه بود آن دل که درو جز او نگنجد چیزی