1 سحر وزید نسیم طرب فزای بهار که گشت باعث می خوردنم هوای بهار

2 سپه کشید سوی باغ و بین به لاله که شد به میل و شقه یاقوت گون لوای بهار

3 به از بهار چو فصلی برای عشرت نیست ز مدح فصلی سازم ادا برای بهار

4 بهار نقد لطافت فدای یاران کرد که نقد جان چو ما بیدلان فدای بهار

5 بهار گر چه زداید غم از دل اما هست تموج می سوهان غمزدای بهار

6 گشاد غنچه به گلبن ز حد برون چو سحر وزید سوی چمن باد دلگشای بهار

7 اگر به مرده دمد جان عجب مدار که هست نسیم روح در انفاس مشکسای بهار

8 غنیمت است بهار جوانی از پی عیش که تا بهار جوانی بود چه جای بهار

9 بهار عمر غنیمت شمار ای فانی فناش ار چه که زودست چون فنای بهار