سحر، دل ناله های زار می کرد از فایز بیتی‌ 130

1 زمن گشتی جدا ای سرو آزاد نبودم یک زمانی بی تو دلشاد

2 چه کردم ای مه فایز که هرگز نه یادم کردی و نه رفتی از یاد

1 به گلشن تا ز گل نام و نشانست حدیث بلبل و گل در میانست

2 جهان تا هست ذکر شعر فایز میان دوستان این داستانست

1 تو که هیچت ز حال ما خبر نیست خبر زین کام خشک و چشم تر نیست

2 بود اندر وطن آسوده، فایز! کسی کش دلنوازی در سفر نیست