1 ساقی ار عکس مه چهره به جام اندازد باز در دور قمر شین تمام اندازد

2 هوسم هست که با من شود او رام ولیک کس چسان طایر خورشید به دام اندازد

3 چهره شاهد مقصود مشاهد شودش دیده هر کاو به می آئینه فام اندازد

4 گل بریزد همه در خاک و رود سرو ز دست سرو خود را چو گل من بخرام اندازد

5 صوفی صبح چو بر سر فکند پرده نور کس نباید که نظر بر می و جام اندازد

6 در شبستان افق چرخ کهن نوش کند از شفق می که سراپرده شام اندازد

7 فانیا رو که به سر منزل مقصود رسد هر که مردانه درین بادیه گام اندازد