ساقی بباد دوست کرم از آشفتهٔ شیرازی غزل 1016

1 ساقی بباد دوست کرم کن پیاله ای درویش را زسفره یغما نواله ای

2 برخیز زلف و رخ بنما و بچم که دل خواهد بنفشه زار و گل و سرو لاله ای

3 محتاج درس و حکمت یونانیان چراست خواند از کتاب عشق تو هر کس نواله ای

4 طغرای خط بگرد رخت دل چو دید گفت دارد بکف بفتوی خونم رساله ای

5 خوی بر گل عذار تو گوئی بصبحدم بر برگ گل زابر چکیده است ژاله ای

6 گفتم که ماهی و نبود ماه را کلاه سروی بسر زمشگ نبسته کلاله ای

7 بهر کساد حسن خطت میزند سلاح وقت کسادیست مه آرد چه هاله ای

8 مطرب ززخمه ای که تو بر پرده میزنی هر زخم دل بنغمه او داشت ناله ای

9 آشفته سرنوشت ازل داده لاجرم ما را به پیر باده فروشان حواله ای

10 آن پیر باده خانه وحدت علی که بود امکان تمام از خم جودش فضاله ای