1 ساقی، بیار باده گل رنگ خوشگوار ماییم و جام باده و گلبانگ گیر و دار

2 هر کس که درد عشق تو با خویشتن نبرد در روز حشر وقت حسابست شرمسار

3 روی جهانیان بمفری و ملجائیست عاشق باختیار ز خود میکند فرار

4 طغیان حال ما همه با کفر میکشد عارف کسی بود که شریعت کند شعار

5 ساقی، رسید نوبت شادی و خرمی جامی بعاشقان ده از آن خمر بی خمار

6 یا رب، چه حالتست که هر جا که هست هست عشاق در میانه و معشوق بر کنار؟

7 در دار زاهدان سخن عشق کمتراست قاسم سفر گزید ازین دار بی مدار