ساقی بیار باده که عید صیام از کمال خجندی غزل 445

1 ساقی بیار باده که عید صیام شد آن به که بود مانع رندی تمام شد

2 در ده قدح ز اول روزم که بعد ازین حاجت بدان نماند که گویند شام شد

3 امروز هر که خدمت معشوق و می کند بختش کمینه چاکر و دولت غلام شد

4 بس خرقه که بود به دکان میفروش تسبیح و جامه در گرو نقل و جام شد

5 با زاهدان مگوی ز مستی و ذوق عشق بر عاشقان حلال و بر ایشان حرام شد

6 در روی خوب گرچه تأمل مباح نیست امکان رخصت است به نیت چو عام شد

7 از اهل عشق ننگ ندارد کسی کمال جز ناکسی که در پی ناموسی و نام شد