ساقی بیار لعل مذاب از ابن حسام خوسفی غزل 106

1 ساقی بیار لعل مذاب رحیق خاص باشد که یابم از غم دل یک زمان خلاص

2 ما را به آب چشمه ی حیوان چه حاجتست لعل لب تو چشمه ی نوش است در خواص

3 آنجا که قید زلف تو دام بلا نهد لَیسَ المَفَرُّ منتفعاً مِنه و المَناص

4 قلب مرا رواج به اکسیر مهر توست کز کیمیای آن زر خالص شود رصاص

5 ما را بکش به غمزه که مفتی درس عشق بر خون عاشقان ندهد فتوی قصاص

6 ابن حسام طبع تو پرسیم کرد نیست مَلاَّت فَاهشک لولایِیَ الخَصاص