دماغ ساغر می از شراب ما از سلیم تهرانی غزل 283

1 دماغ ساغر می از شراب ما خشک است چونان خانه ی درویش، آب ما خشک است

2 مگر به سنگ تواند نسیم بشکندش ز بس چو شیشه ی خالی حباب ما خشک است

3 ز تشنگی چمن ما به کربلا ماند که همچو دست لئیمان سحاب ما خشک است

4 دلم که سوخته، او را قبول کی گردد مزاج مست لطیف و کباب ما خشک است

5 اگر شکفته نگردد سلیم معذور است دماغ غنچه ی دل ز آفتاب ما خشک است