ساقی نداده ساغر چندان از فروغی بسطامی غزل 323

1 ساقی نداده ساغر چندان نموده مستم کز خود خبر ندارم در عالمی که هستم

2 از بس قدح کشیدم در کوی می فروشان هم جامه را دریدم، هم شیشه را شکستم

3 خورشید عارض او چون ذره برده تابم بالای سرکش او چون سایه کرده پستم

4 کام دلم تو بودی هر سو که می‌دویدم سر منزلم تو بودی هر جا که می‌نشستم

5 تیغش جدا نسازد دستی که با تو دادم مرگش ز هم نبرد عهدی که با تو بستم

6 کیفیت جنون را از من توان شنیدن کز عشق آن پری رو زنجیرها گسستم

7 ترسم کز این لطافت کان نازنین صنم راست گرد صمد نگردد نفس صنم‌پرستم

8 سنگین دلی که کرده‌ست رنگین به خون من دست فریاد اگر به محشر دامن کشد ز دستم

9 از هر طرف دویدم همچون صبا فروغی لیکن به هیچ حیلت از بند او نجستم