گلرنگ اگر خواهی، این چهره از حزین لاهیجی غزل 166

1 گلرنگ اگر خواهی، این چهره زرین را امروز دو بالا کن، پیمانه دوشین را

2 آویخته دل هر دم در زلف تو با تاری بیمار همی خواهد، گرداندن بالین را

3 بی باکتر از تیغت، مژگان بلای تو خون ریز چه آموزی، این رخنه گر دین را؟

4 از تیرگی عالم، تیره نشود عارف زنگار نمی باشد، آیینه حق بین را

5 چون گرد بیفشاند، از دامن آزادی شوریدگی مغزم، بوی گل و نسرین را

6 سازد کف خون خود در عشق حلال او شاخ گل اگر بیند، آن دست نگارین را

7 با عارف رومی شد، هم نغمه حزین کلکم ای ساقی جان پر کن، آن ساغر نوشین را