1 ایمن از جور حوادث ساخت عجز من مرا شیشه جانیها حصاری گشت از آهن مرا

2 چون نباشم خوشدل از بیتابیی کز درد اوست صبح نوروزیست هر چاکی ز پیراهن مرا

3 آتشم؛ آتش، مکن تکلیف سیر گلشنم پر فشانیهای بلبل می زند دامن مرا

4 بر نمی تابد مزاج نازکم گلگشت باغ بی دماغ از نکهت گل می کند گلشن مرا

5 پردهٔ فانوس نتواند حجاب شمع شد کی نهان در سینه می ماند دل روشن مرا

6 بار سنگین گریبان برنتابد وحشتم در جنون جویا چو صحرا بس بود دامن مرا