صفای پیکرت آئینه دار از جویای تبریزی غزل 229

1 صفای پیکرت آئینه دار مهتاب است گل از رخ تو حیب و کنار مهتاب است

2 چمن چمن گل رنگ است بی تو در پرواز بیا که موسم جوش بهار مهتاب است

3 بیا و جوش گلستان فیض را دریاب گل پیاله به بزم بهار مهتاب است

4 به چشم کم منگر فیض ظلمت شب را که نور دیدهٔ شب زنده دار مهتاب است

5 شبی شراب گل عیش چین ز جلوهٔ ما که آبی آمده بر روی کار مهتاب است