1 صدر احرار شهای الدّین ، ای گاه سخا کان ودریا شده از دست کفت چون کف دست

2 دشمن از غصّۀ جاه تو چو غنچه دلتنگ طمع از جام عطای تو چو نرگس سر مست

3 شرف خانة جوزا که به رفعت مثلست گشته در جنب سرا پردۀ اقبال تو بست

4 همة اندیشة غمها ز دل او برخاست در همه عمر خود آن کس که دمی با تو نشست

5 به سیه کاری از خدمت تو دورم کرد که سیه بادا روی فلک سفله پرست

6 تا در هجر تو بر من بگشادست قضا در شادی و طرب چرخ برویم در بست

7 مدّتی رفت که از من کرمت یاد نکرد والحق ازغصّۀ آن جان ز تن من بگسست

8 نرسم من به تو وز تو نرسد نامه به من این چنین حادثه را هم سببی دانم هست

9 شقّۀ کاغذ دانم ز منت نیست دریغ زانکه در حقّ منت هست کرمها پیوست

10 یا زبان قلمت چون ره من بسته شدست یا نه چون پای رهی دست دبیرت بشکست