ای عاشق محزون، دل ناشاد از حزین لاهیجی رباعی 1250

1 تا در چمن این سرو برازنده چمان است چیزی که به دل نگذرد اندوه خزان است

2 چشمش نشد از دولت دیدار تو محروم پیداست که آیینه ز صاحب نظران است

1 ای به طبع تو افتخار سخن قلمت آفریدگار سخن

2 از نم جویبار خامهٔ تو تازه رویی کند بهار سخن

1 شد جان و هوش و صبر و خرد را ز کار دست مشکل دهد دگر به هم این هر چهار دست

2 دست ای سبو مکش ز حریفان درین خمار تا عهد کهنه تازه نمایم بیار دست