ای دل غمگین مدار چشم از جهان ملک خاتون غزل 1132

1 ای دل غمگین مدار چشم وفا از جهان زانک ندیدست کس غیر جفا از جهان

2 جان و جهان در غمت صرف شد و عاقبت جز غم عشقت نبود حاصل ما از جهان

3 گر تو سر زلف خود باز کنی ای صنم بی سخنی برفتد مشک خطا از جهان

4 در سر زلفت زنم دست امید از لحد تا به قیامت روم بی سر و پا از جهان

5 مرده اگر بشنود بوی تو از باد صبح بار دگر بر کند شمع بقا از جهان

6 روز جزا از بهشت غیرت رضوان شود گر ز تو بوسی برد باد صبا از جهان