دانهٔ سبحه به از اقبال لاهوری پیام مشرق 225

1 دانهٔ سبحه به زنار کشیدن آموز گر نگاه تو دو بین است ندیدن آموز

2 پا ز خلوت کدهٔ غنچه برون زن چو شمیم با نسیم سحر آمیز و وزیدن آموز

3 آفریدند اگر شبنم بی مایه ترا خیز و بر داغ دل لاله چکیدن آموز

4 اگرت خار گل تازه رسی ساخته اند پاس ناموس چمن دار و خلیدن آموز

5 باغبان گر ز خیابان تو بر کند ترا صفت سبزه دگر باره دمیدن آموز

6 تا تو سوزنده تر و تلخ تر آئی بیرون عزلت خم کده ئی گیر و رسیدن آموز

7 تا کجا در ته بال دگران می باشی در هوای چمن آزاده پریدن آموز

8 در بتخانه زدم مغبچگانم گفتند آتشی در حرم افروز و تپیدن آموز