باد صبا چون نقاب از از ابن یمین فریومدی غزل 32

1 باد صبا چون نقاب از رخ گل برگرفت بلبل مست از نشاط زمزمه از سر گرفت

2 مدحت گل میکند بلبل خوشگو ادا گل صفتش میدهد بر کف از آن در گرفت

3 لاله بصورت شدست مجمره آتشین ز آنسببش اندرون دود معنبر گرفت

4 مشک فشان میوزد باد بهاری مگر آهوی سرو سهی نافه ازو برگرفت

5 فاخته شد واعظ و سرو سهی منبرش بر صفت واعظان چون سر منبر گرفت

6 گفت بدوران گل با صنمی گلعذار شاد کسی کو بکف باده احمر گرفت

7 ابن یمین چون شنید وعظ وی از جای جست دست نگار سهی قد سمنبر گرفت

8 روی بگلشن نهاد رغم جهانرا و جای بهر طرب کنج باغ چشمه ساغر گرفت