سنبلت را صبا بر گل مشوش از سلمان ساوجی غزل 193

1 سنبلت را صبا بر گل مشوش می‌کند هر خم زلفت مرا نعلی در آتش می‌کند

2 باد در وقت سحر می‌آورد بویت به من باد وقتش خوش! که او وقت مرا خوش می‌کند

3 لعل جانبخش لبت دلهای مسکینان به لطف جمع می‌دارد، ولی زلفت مشوش می‌کند

4 دیده تر دامنم تا می‌زند نقشت بر آب خاک کویت را بخون هر شب منقش می‌کند

5 توبه زهد ریایی نیست کار عاشقان ساقیا می، کین فضولی عقل سرکش می‌کند

6 زان شراب ناب بی‌غش ده که اندر صومعه صوفی صافی برای جرعه‌ای غش می‌کند

7 نام و ننگ و صبر و هوش و عقل و دینم شد حجاب ترک من باز آ که سلمان ترک هر شش می‌کند