ای صبا بر خاک کوی یار ما خوش از کمال خجندی غزل 974

1 ای صبا بر خاک کوی یار ما خوش می‌روی شبه سراندازان بر آن زلف دوتا خوش می‌روی

2 می‌روی و باز می‌گویی به زلفش خال ما گرچه می‌گویی پریشان ای صبا خوش می‌روی

3 واعظا تحسین خود تا کی که خوش‌ها می‌روم گر به زودی می‌روی از پیش ما خوش می‌روی

4 ناوکش چون می‌رود در سینه می‌گوید دلم گر از آن مژگانی ای تیر بلا خوش می‌روی

5 می‌روی در جان همه وقتی و می‌آید خوشم زآنکه تو آب حیاتی دایما خوش می‌روی

6 گر قباپوشی چو غنچه ور کله هم لاله‌وار با کله خوش می برآنی در قبا خوش می‌روی

7 گر رود مطرب به بزمی خواند ابیات کمال هر کرا جانی‌ست گوید مطربا خوش می‌روی