صبا تو نفخه عنبر در از آشفتهٔ شیرازی غزل 1259

1 صبا تو نفخه عنبر در آستین داری مگر عبور بر آن زلف عنبرین داری

2 گرفته ای تو زتاتار طره اش تاری که تبت ختن چین در آستین داری

3 بهر سپهر یکی کوکب درخشان هست تو مهر و مه برخ و زهره در جبین داری

4 ببرگ لاله پراکنده غالیه از خط بزلف و سنبل بویا بیاسمین داری

5 دهی پیام زنوشین لبت باغیارم فغان که زهر مذابم در انگبین داری

6 هزار همچو سلیمان مسخر حکمت چه نقش بود ندانم که در نگین داری

7 تو خود بجنس بشر ای پسر نمیمانی مگر سرشت زحور و ملک عجین داری

8 اگر تو سرو روانی چرا ببرزن و کوی و گر تو ماه چرا خانه در زمین داری

9 بمدح حیدر و آشفته وش نوا سنجی زپادشاه زمان چشم آفرین داری