ای صبا بویی از آن زلف پریشان به من آر
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
1 ای صبا بویی از آن زلف پریشان به من آر مژده ای زآن گل سیراب به سوی چمن آر
2 لب جان پرور او چشمه حیوان منست شربت آبی ز سر لطف مرا زان دهن آر
3 خسته ی بار فراق رخ یارم شکری به دوای دل رنجور جهانی به من آر
4 حالت دیده ی مهجور ستمدیده ببین ای بشیر دل من بویی از آن پیرهن آر
5 گل به بستان ملاحت ز صبا روی نمود بلبل طبع مرا ای دل و دین در سخن آر
6 ای سهی سرو به بستان ملاحت بگذر لرزه از قامت خود در بدن نارون آر
7 نیست جز سوختن و ساختنت چاره جهان همچو شمع از سر خود بگذر و پا در لگن آر