صبا دعای مرا سوی می گساران از سلیم تهرانی غزل 670

1 صبا دعای مرا سوی می گساران بر سلام خشکی ازین چشم تر به باران بر

2 ملول شد دلت ای همنشین ز گریه ی ما که گفته بود گل کاغذین به باران بر؟

3 حذر زگردش افلاک، خویش را چو غبار به گوشه ای ز سر راه این سواران بر

4 چه چاره کلفت ایام را به غیر از صبر همیشه روز به شب همچو روزه داران بر

5 متاع اهل وفا پیش گلرخان خوار است صبا غبار مرا سوی خاکساران بر

6 ازین چه باک جهان را سلیم فصل خزان چون عندلیب ازین باغ گو هزاران بر