صبا بازآ که درمانم از جهان ملک خاتون غزل 1294

1 صبا بازآ که درمانم تو داری نسیم زلف جانانم تو داری

2 منم رنجور و مهجور از فراقت دوای این دل و جانم تو داری

3 طبیبان از علاجم خسته گشتند شفای درد من دانم تو داری

4 بیاور بوی زلفت تا شوم خوش که در هجران پریشانم تو داری

5 بگویش از من مسکین خدا را منم سرگشته سامانم تو داری

6 نگویی ای بت دلخواه تا کی چنین بی هوش و حیرانم تو داری