1 طالع سعد دلم زان رخ گلگون گیرد خرم آندل که چنین طالع میمون گیرد

2 عاشق از دور فلک کام دل آنگه یابد که بدندان لب میگون تو در خون گیرد

3 بی گل عارضت از خون جگر هر سحری شبه آید رخ من رنگ طبر خون گیرد

4 ای بسا فتنه که آن غمزه فتانت کند و آنگهی بر من آشفته مفتون گیرد

5 بجز آن رسته دندان و رخ خوب که دید عقد پروین که وطن در مه گردون گیرد

6 زلف مشکین تو لیلی است کزو مجنونم ای خوش آنروز که دست من مجنون گیرد

7 گفتم ایدل کم آن زلف سیه کارش گیر کان نه ماریست که در وی دم افسون گیرد

8 دل مرا گفت چو زلفش مگر آشفته شدی عاقل آخر کم آن حبل متین چون گیرد

9 سخن ابن یمین گوش کن ایعشوه فروش تا همه گوش تو در گوهر موزون گیرد